29 Ocak 2009 Perşembe

İSTA'M'BUL

Yıllar öncesi... ilkokulun ilk yılını .. kendimin maviş maviş bakarkend ki fotoğrafını hatılıyorum :)...
pek sevmedim fotoğrafları ama yinede çekinmesi şart şeylerdir benim için...

işte o ilk yıldaki kırmızı kurdaleyi yani okumayı sökdüğüm zamanı hatırlıyorum...
aslında biraz geç kalmıştım...belkide sınıfın en son okuyanlarındandım.. öğretmenim artık okuduğuma kanaat getirmiş ki ..benden kurdale istedi... bunun diğer anlamıda ''annenende gelsin'' demekti ...
annem dersin ortasında çıka geldi...
annem içeri girince nedenini bilmediğim bir utanma duygusu sardı bedenimi . ... (tabi ki sorun annem değildi.).. o girince herkes bana bakmıştı :)...
garip bişey demi .... yani bakarsa baksın niye utanıyorsam işte .. gerçi böyle çekince halleri hep vardır çocuklarda ... belki şimdi bile ..

Öğretmenim (Hayrunisa Ağuş....bak adını bilem hatırlıyorum) annemle bişey konuştular sonrada beni tahtaya çağırdı ...
aman Yarabbi !! beynim adeta uğulduyordu ..biliyorum ki bişeyler soracaktı
öğretmen değil bişey sorması..adımı bile hatırlamıyo gibi oldum... kara tahtanın (bizim tahtalar yeşildi..:P ) önünde durdum ..biraz etrafıma baktım...
ve adımı yazmamı istedi... aslında adımı yazmamı istedimi bilmiyorum...yani tam hatırlamıyorum ama galiba istemişti..bende bi solukda yazdım..kim bilir belkide bi solukda yazdım diye bu an biraz silik beynimde...
..ve bişeyler daha söyledikden sonra .... bir kelime daha yazmamı istedi... artık kırmızı kurdaleye çok yakındım... gerçi çokdan almam gerekirdi ... ama olsun geç meç yaklaşmıştım kurdaleye ...
''İstanbul'' dedi öğretmen....
ben elimdeki teperişe baktım ... boyum okadar kısaymış ki anneme adeta ulu bişeye bakar gibi baktım...
annem bişey demedi sadece gülümsedi...:) sonra öğretmenime baktım... ve onlar yine kendi aralarında konuşmaya başladılarken...tahta ile ben yine baş başa kaldık. Sınıfa arkam dönük olduğu için arkadaşlarımı göremiyordum ama onların tamamı bu seremoniyi bildikleri için beni dikkatlice inceliytorlardı... bundan emindim...
..
tekrarladım...İs...ta...bul...- İsta..mm.bul..- İsta..nn..bul...- İs..tam..bul
ve yazdım..... İSTAMBUL.... :)
...
öğretmenim görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama ..O üşenmeden tekrarladı...
İS..TAN...BUL....
tüm hatıralarımı o günde bırakırsak..ve bu kelimeye yoğunlaşırsak

öylece bir kelime olmadığını ...hayatımın 17 yılı geçirdiğim memleketimden sonra ...hatta çoğunu hatırlamadığımız ilk yedi yılını saymassak 10 yılını geçirdiğim Adana'mdan sonra ...yine 10 yılını geçirdiğim bir İstanbul var hayatımda... belkide memleketimin on yılına buranın 3 yılı denk gelmeye yeter .... :S
bu şehir beni sevdimi bilmiyorum... ben onu ne kadar seviyorum bilmiyorum...
ama bi bağ var aramızda ..daha üniversiteye geldiğim anda anladığım bir bağ...
o tahtanın önünde kurulan bir bağ...
eveet belki komik gelebilir sizlere ama ....
daha okumayı yeni öğrenen bir öğrencinin ilk resmi kelimesini yazdım ben ...



İSTANBUL....
ilkinde yanlışda olsa ikincisinde gayet doğru yazdım.. kurdaleyi yakama iliştirirken...
''kendi kaderini kendi yazan bir öğrenci'' olduğumu yılar sonra anlayacaktım...
şimdi düşünüyorum... sanki ..öğretmenim Adana yazdırsaydı...yada Ankara... kim bilir belki Fransa deseydi... ben yine kaderimi yazcağıma nedendir bilinmez
eminim.... :)

8 yorum:

Haydins dedi ki...

Ilk fotograf muthis..Size mi ait merak ettim ve size aitse cok kiskandim :)

öykü dedi ki...

Hayat ne kadar enteresan Ivır:)
İstambul la baslayan macera bugun İstanbul un bı parcası olmaya kadar uzanmıs..

İstanbul da olmak zor.. yasamak zor.. Ama oyle bı Sehrı İstanbul kı burası benzersız guzellık:))
sevgıler.

ıvır zıvır... dedi ki...

haydins...
valla çok utandım şimdi..hani resmi ben çekmedim ama resmin nerden alındığını göstermeyi hep ihmal etmem geldi aklıma.. :(
kıskanacak bişi yok kısacası... sadece blogda yayımlanmak için iyi bir tercih yapmışım :) işte hepsi bu...
yine de beğeni için teşekkürler...
saygılar..

ıvır zıvır... dedi ki...

öykü...
herkesin bir hikayesi var bu şehre ilişkin ancak ..benimkinin böyle başlamsı ilginç geliyor bana :)
... ama yaşam burda hem zor hemde güzel ..hiç biyer ile kıyas kaldırmıyor...

böcük dedi ki...

Yaşam cidden İstanbul'da zor ama tarifsiz güzel :) Geçen sene İstanbul'a ilk adım attığım gün yağmurlu kapalı berbat bir gündü. Bu mu burası mı yani öve öve kimsenin bitiremediği şehir demiştim babama :) Babam da sen hele burada yaşa bir iki ay sonra görürüm seni ben Kayseri'ye dönmem diye ağlar durursun demişti :) Bu sene ikinci senem ve şimdi tatil bitsin İstanbul'a döneyim istiyorum :) Garip bir tılsımı var şehrin :))

Ve senin İstanbul hikayen okuyunca insanın yüzünde tebessüm oluşturan güzel bir hikaye :)

Fıkra Sevenlere dedi ki...

Ee.. ne anladık buradan:)) İste an bul...

Merve dedi ki...

Fransızca İstambul dur zaten..Aslında doğru da yazmışsınız bir bakıma..

ıvır zıvır... dedi ki...

merve...
... valla bak bilmiyodum ... heleki ilk okul birde hiç bilmiyodum :)..bunuda öğrendim sayenizde teşekkürler